Tüp Bebeğin Tarihçesi

İnfertilite araştırmaları aslında onlarca yıldır sürmektedir. Ancak vücut dışında insan yumurtasının döllenebilmesi 1960"ların sonlarında başarılabilmiştir.

1968"de tüpleri tıkalı bir kadına yapay tüp takılmış, fakat başarı sağlanamamıştır. Bu tür başarısız denemelerden sonra çalışmalar vücut dışında döllenme araştırmalarına dönmüştür.

İlk kez 1973"te vücut dışında döllenme başarılabilmiştir. Fakat döllenme sonrası oluşan embriyo rahime yerleşememiş (yani "implante olamamış") ve düşükle kaybedilmiştir.

Dr.Steptoe ve Dr. Edwards Temmuz 1978"de İngiltere" de ilk başarolı tüp bebek denemesine imza atmışlar ve ünlü "Louise Brown" dünyaya gelmiştir. Bundan 3 yıl sonra İngiltere’deki ekipte yer alan ve daha sonra Amerikada Norfolk’da kendi adlarına yeni bir enstitü kurarak çalışmalarına devam eden Howard ve Geargeanna Jones çiftinin başarıları sonucu “Elizabeth Carr” dünyaya gelmiştir. Bu Enstitü (The Jones Institute  for Reproductive Medicine) Amerika Birleşik Devletlerinde ve dünyanın pek çok ülkesinde üreme tıbbı konusunda lider olmuş yeni uzmanlar yetiştirmiştir.

Bu aşamadan sonra hedef yumurtlama tedavilerinin geliştirilmesine doğru da ilerlemiştir. Bu amaçla kullanılmaya başlanan hormonlar 1979 ve 1980 yıllarında geliştirilmeye başlanmıştır.

Tüp bebek fikrinin orijinal kullanılış noktası tüplerin tıkalı olduğu durumlar olmakla birlikte, bu fikir giderek olgunlaşmış, uygulama alanları ve nedenleri de her geçen gün artmıştır.

Oluşan embriyo kadına GIFT, ZIFT gibi yöntemlerle verilmesi önemli aşamalardır. Sperm sorunu olan çiftlerde SUZI ve PZD gibi metotlarla sperm-yumurta buluşması sağlanmıştır.

Ancak gerçek ilerleme 1996"da bir tesadüf sonucu ICSI’nin bulunması ile başarılmıştır. ICSI yani mikroenjeksiyon ile tüp bebek uygulamalarının başarı oranı daha da artmış, önceleri kayıtsız kalınan erkeğe bağlı kısırlık problemlerinde önemli bir mesafe kat edilmiştir.